به نام یاری دهنده دل ها
زمان:۱۱ دی ۱۴۰۰
کارشناسان: رحیمی- آقایانی- فرهندی
جمله امروز: شما مسوول ساختن زندگی جدید برای خودت و نسل های بعد از خودت هستی، وقتی زندگی خود را بهشت می کنی، زندگی نسل بعد از شما نیز بهشت می شود.
در ابتدای جلسه در مورد گوش دادن به فایل های صوتی تهیه شده، سوال شد، اکثر افراد شرکت کننده فایل ها رو گوش داده بودند و اعلام رضایت کردند یکی از مراقبین از اثرات مثبتی که طرح مهرپیشگان بر روی ایشان گذاشته بودند صحبت کرد:
“خوشبختانه به خاطری تغییری که توی نگرش خودم ایجاد کردم روحیه خودم و اطرافیانم عالیه خدا رو شکر و همش به خاطر این بود که از شما یاد گرفتم به خودم هم فکر کنم و فقط سرویس دهنده به اطرافیانم نباشم”
در ادامه از مراقبین پرسیده شد : از بین نیاز هایی که مطرح شد، آیا موردی بوده که احساس کنند در دوران کودکی برآورده نشده؟ و در حال حاضر روی زندگی به خصوص روی مراقبت از سالمندشان تاثیر گذاشته ؟
مراقبین مثالهایی از زندگی شخصی خود زدند و یکی از موارد مورد بحث و بررسی قرار گرفت:
پرستو-۸۵: همیشه موقع خونه تکونی یا جابجایی یا اسباب کشی اطرافیان انتظار داشتن بریم کمک و با اینکه بچه تر بودیم میخواستن و ما انجام میدادیم
یادمه ی بار تو ی مراسم ختم ۱۷ ساله بودم برای ۴۰_۵۰ نفر چند جور غذا آماده کردم
شاغل بودم تایم ناهار از سرکار میرفتم تو ختم تمام ظرفهای انباشته وکارهای باقی مونده رو انجام میدادم خیس خیس میرفتم سرکار
یادگرفتم اصلاحش کردم اما یادم میاد به هم میریزم
من ازکودکی تا جوانی سختی داشتم حالا که در آستانه میانسالی هستم تازه یادگرفتم خودم هم انسانم وجود دارم و نیاز دارم
مریم-۹۰: من فکرمیکنم خودمو نادیده میگیرم ازبچگی همینطور بودم وقتی به چیزی نیازداشتم باشرمندگی و احساس گناه از پدرم می خواستم چیزی رو برام تهیه کنه همون رفتار رو با همسرم دارم ولی از درون احساس خوبی ندارم
رقیه-۲۳: مادر من خیلی سخت گیر بود و بد اخلاق و محبت هم نداشت و فرق بین بچه‌ها هم می گذاشت
تو مراقبت و فقط زمانی که مادرم خسیسی می کنه نمی توانم کنترل کنم جواب می دم
فرزانه-۱۱: بچگی من پر بود از مهر و عاطفه پدر و مادر. محبت زیاد مادرم بیشتر وابستگی بود و کنترل شدید و اینکه حق رفت و آمد با دوستام رو نداشتم و بیشترین کمبودی که در کودکی داشتم و تا الان با خودم همراه آوردم تنهایی منه، من تک فرزندم و این تک فرزندی بزرگترین خلا زندگی منه و همراه این تنهایی دوستی هم نداشتم و این موضوع خیلی آزار دهنده بود و هست و فوت پدرم هزاران بار بد تر شد
من خیلی از موقعیت های زندگیم رو بخاطر همین تنهایی خودم و مادرم از دست دادم واین وقتی بهش فکر میکنم آزارم میده
چون شغل پدرم به گونه ایی بود مخصوصا دوران جنگ که من و مادرم با هم تنها بودیم
خانم آقایانی ضمن همدلی با شرکت کنندگان در پاسخ به اظهارات مراقبین گفتند: اگر یاداوری خاطرات گذشته ناراحت میشویم حتی اگر فکر میکنیم رفتار خود را اصلاح کردیم به این معنی هست که آن موضوع هنوز در روابط و زندگی ما تاثیر گذارهست
سپس در زمینه موضوعی که توسط پرستو مطرح شد توضیح دادند، رفتارهای والدین در کودکی موجب می شوند که نیازهای دیگران را مهم تر از نیازهای خود در نظر بگیریم. احساس گناه یا ترس از قضاوت و یا تنبیه باعث میشود که ما همچنان به دیگران سرویس بدهیم.
سپس از احساسی که پرستو پیدا می کرد پرسیدند، توضیحات پرستو نشان داد وقتی ایشان کاری را به اجبار و نه داوطلبانه انجام می دهند عصبی می شوند و در خود احساس حقارت می کنند.
پرستو با توجه به بحث های انجام شده گفت: رفتار غلط والدینم باعث شده منم گاهی همون انتظار رو از دیگران داشته باشم وباعث شده دیگران ناخواسته انتظار سرویس دادن داشته باشن
و مثال دیگری در زمینه توقعات و انتظارات زیادی که در دیگران بوجود آورده است زد . از او سوال شد در مقابل این انتظارات چه واکنشی نشان داده و یا می دهد؟
پرستو جواب داد که در اکثر مواقع سکوت می کند ولی همسر از او دفاع می نماید و در توضیح بیشتر ادامه داد که برای ترس از عواقبی که ممکن است برای خانواده بوجود بیاید به طور مثال حادث شدن اتفاقی بد و یا به خطر افتادن سلامتی معمولا سکوت می کند
خانم آقایانی در توضیح وضعیت پرستو گفتند: گاهی اوقات ما از کسانی که به ما دستور میدهند عصبانی هستیم بنابراین کارهایی که از ما می خواهند را به تعویق می اندازیم و برای انجام ندادن کارها هزار بهانه می اوریم اینکه دائم خود را با شرایط دیگران وفق میدهیم باعث میشود که به نظر شخصیت با ثبات نداشته باشیم. گاهی ظاهر ما آرام است اما از درون پر از خشم هستیم که چرا نمیتوانیم نیازهای خود رو براورده کنیم. در اوایل رابطه ما خشم را درون ریزی میکنیم در واقع خشم را سرکوب میکنیم اما بعد از گذشت چند وقت این خشم ممکن است که تبدیل به انتقام شود. گاهی ما خود را قانع میکنیم که این موضوعات مهم نیست برای رضای خدا انجام میدهم اما در واقع بهانه تراشی میکنیم و قطعا رضای خدا در آسیب رساندن به خود نیست.
پرستو تایید کرد ظاهر آرامی دارد ولی گاهی شدیدا احساس پوچی و گاهی حقارت میکند با وجود اینکه در محیط کاری مدیر است اعتماد به نفس ندارد
سپس خانم آقایانی تمرینی برای بیرون آمدن از وضعیت موجود ارائه دادند:
۱-برای تغییر باید موقعیت هایی که در آنها تحت سلطه ی دیگران قرار میگیریم را شناسایی کنیم
۲- لیست نیازها وعلایق خود را تهیه کنیم
۳- یک لیست از کمک هایی که به دیگران میکنیم و کمک هایی که دریافت میکنیم در واقع ما چقدر وقت برای دیگران میگذاریم و آنها چقدر برای ما وقت میگذارن تهیه نماییم
۴-باید رفتارهای جراتمندانه را یاد بگیریم برای این کار میتوانیم ازخواسته های کوچک شروع کنیم ۵- با افراد خودخواه که که برای نیازهای ما ارزش قائل نمیشوند قطع رابطه کنیم یا رابطه را کم کنیم
پرستو در تایید این تمرین گفت: این فعالیت ها را انجام می دهد که کمی پیشرفت کرده است ولی تعدادی از افراد که از او انتظار رفتارهای جدید را ندارند از او ناراحت می شوند.
کارشناسان درباره این گفتگو گفت: گاهی اوقات ما دائما فکر می کنیم روزی دیگران، جای دیگه ای جبران می کنند، ولی دیگران در واقع هیچوقت این کار را انجام نمیدهند چون عادت کرده اند همیشه ما سرویس دهنده بدون سر و صدا، بدون توقع ، بدون در خواست جبران باشیم. اگه روزی نخواهیم مثل قبل ادامه دهیم برایشان ناراحت کننده و عجیب است.
انتظار جبران و براورده نشدن در ما خشم ایجاد می کند.
اگر واقعا هر کاری رو از روی میل و خواسته خود و نه از روی اجبار و از خودگذشتگی انجام دهیم انتظاری هم نخواهیم داشت
در پایان، شرکت کنندگان ضمن همدلی با پرستو، تجربیات مشابه خود را به اشتراک گذاشتند.
پرستو در ادامه این بحث پرسید: خاطرات تلخ بجا مانده راچطور باید فراموش کرد؟
از نظر خانم رحیمی خاطرات فراموش نمی شوند. ما باید تلاش کنیم احساس خود را نسبت به آنها عوض کنیم. یعنی طرز فکر خود را که باعث میشود احساس بد نسبت به آنها داشته باشیم ، را می بایست تغییر دهیم.
خانم آقایانی : درباره احساسات و هیجانات ناشی از خاطرات نیاز به جلسه حضوری است تا تکنیک ها آموزش داده شود.