جلسه ۲۵ تیر خودآگاهی

جلسه ۲۵ تیر ۱۴۰۱

کارشناسان: رحیمی- آقایانی

این جلسه پس از مشاهده فیلم آموزشی کلیات مهارت های زندگی و خودآگاهی تشکیل شد. شرکت کنندگان قرار بود به یک سری سوالاتی که در انتهای فیلم گذاشته شده فکر کنند و درباره آن در جلسه گفتگو نمایند.

خلاصه مسایلی که شرکت کنندگان داشتند به شکل زیر بود:

۱- به شدت افسرده و بی حوصله شدم نمیدونم باید چکارکنم، برنامه های شغل و زندگیم دچار اختلال شده، دو هفته س نتونستم برم سرکار اصلا تمرکزندارم، من آدم خودخوری هستم چون میترسم دیگران رو ناراحت کنم بخاطر همین سکوت میکنم با خودم مجادله میکنم که کسی ناراحت نشه و این یکی از دلایل حال بد این روزهامه،من خیلی رو رفتارم تسلط و کنترل داشتم نمیدونم چرا اینجوری شدم  این تسلط موقتی نبوده.

۲-من خیلی زود عصبانی میشم مادرم  فراموشیش زیاد شده.

۳-در حال حاضر شرایط بیماری مادر که بیشتر مراقبتشون با من هست باعث شده بعضی مواقع کم بیارم و یه مقدار زودتر عصبی بشم وعصبانیتم از چهره ام مشخص بشه که خیلی دوست دارم آستانه صبرم بالا ببره.

۴-با افراد عصبانی که بعد از عصبانیت از رفتارشون پشیمون میشن و قول میدن تکرار نشه ولی بارها و بارها این قضیه تکرار میشه چه باید کرد.

انتقال تجربه و راهکار شرکت کنندگان:

• من قبلا خیلی زود عصبی می شدم و بقیه بهم می گفتند که حساس هستم. با کوچکترین صحبت، بهم بر می خورد و عکس العمل نشان می دادم. فکر کردم که باید مفهوم صبر و تحمل را برای خودم تعریف کنم. به نظر من صبر یعنی شخص در مقابل مساله بوجود آمده سکوتی کند و بهترین واکنش را در بهترین فرصت داشته باشد نه در اولین فرصت. وقتی آدم بخواهد بلافاصله و به صورت فی البداهه صحبت کند، نتیجه معکوس می شود. من اگر بخواهم یک سری مسایل را بپذیرم که من را عصبی نکنند، باید روی بهترین خاصیت هایی که آن مساله برایم دارد فکر کنم تا بتوانم بهترین بر خورد را داشته باشم. داشتن یک نظر منفی در مورد روابط و برخورد ها داشتن باعث می شود که ما عکس العمل منفی نشان دهیم و دیگران ما را نپذیرند. فرصتی که به خود می دهیم تا مسایل را حلاجی کنیم، باعث می شود که دیگران  بفهمند که ما نا پخته صحبت نمی کنیم و سنجیده شده  عمل می کنیم ؛ و اگر صحبتی می کنیم ضرورت دارد. لذا اگر مشکلی هم مجدد پیش آید می توانیم از آن عبور کنیم و روی آن متوقف نمی شویم. به این ترتیب به نیاز های خودم زودتر می توانم برسم.
• گفتگو کردن درست و به موقع عصبانیت را می تواند کم کند.
• من وقتی صبر می کنم دیگران اینطور برداشت می کنند که من متوجه رفتار نادرست آنها نمی شوم. اذیت می شوم وقتی که احساس می کنم که من را به مسخره می گیرند.

نظر کارشناسان:

-گاهی اوقات ما به صورت ظاهری و موقت خود را آرام می کنیم ولی مساله اصلی را حل نمی کنیم. با گذشت زمان، بالاخره زمانی مسایل خودشان را شدید تر از قبل به صورت ناراحتی، افسردگی، عصبانیت و خشم بروز می دهند. ما باید ریشه های ناراحتی یا عصبانیت خود را پیدا کنیم.

-صبر کردن با سکوت کردن متفاوت است، سکوت کردن به این معنی که هیچ واکنشی در مقابل رفتار نادرست دیگران نشان ندهید، همیشه چشم پوشی کنید، ناراحتی های خود را درون خود بریزید. اینکه دیگران هیچوقت متوجه ناراحتی های ما ، صدمه ای که به ما می زنند نشوند صبر نیست، این سکوتی است که باعث ناراحتی ها و عصبانیت های پنهان می شود و بعد روی هم جمع می شود و یک زمانی به صورت عصبانیت آشکار و یا بیماریهای جسمی و روانی در می آید.

-عصبانی نشدن، یک مهارت است ما برای کمک به شخصی که عصبانی می شود می بایست شرایطی را فراهم کنیم که کمتر عصبانی شود و یا زودتر آرام گیرد. همینطور راه های کنترل خشم را به او بیاموزیم.  قول دادن معمولا کاربردی برای  کمتر عصبانی شدن ندارد.

-ما برای بعضی مسایل زندگی مثل بحرانها و موضوعاتی که از اختیارات ما خارج هستند، دنبال حل مساله یا پذیرش باید باشیم.  بعضی مسایل را نمی توانیم حل کنیم و باید بپذیریم. اینکه ما چه واکنشی به یک رویداد داریم مهم است. یک اتفاق یکسان می تواند پاسخ ها و واکنش های متفاوتی در زمانهای مختلف داشته باشد. هر پاسخی وابسته به خلق و خو و حال روانی فرد در آن لحظه است. گاهی مدیریت کردن اوضاع در زمان هایی که حال خوبی نداریم سخت است و بنابراین پاسخ های نادرست می دهیم. خودآگاهی می تواند به ما کمک کند که پاسخ ای مناسب تر را بدهیم. اینکه بدانیم چه پاسخی دهیم، مهم تر از اتفاقی است که افتاده و در حوزه اختیارات ما نبوده است.

-رفتار به موقع و به جا و اینکه بدانیم، هر اتفاقی چه واکنشی را می طلبد موضوع مهمی است. ما افراد را متناسب با جرمی که مبتلا شده اند باید  مجازات کنیم… نه کمتر و یا بیشتر. نباید در مقابل هر حرف و رفتاری سکوت کنیم، باید صبر کنیم روی آن فکر کنیم و پاسخ مناسب را در زمان مناسب دهیم.

۵-من باتوجه به این ویدیو میدونم که آدم ترسویی هستم شاید بزرگترین نقطه ضعفم همین باشه اینکه نمیتونم همسرمو متقاعد کنم که زود عصبانی میشه واین رفتارش طبیعی نیست وهمیشه حق با اون نیست. میترسم کارجدیدی روشروع کنم. میدونم که خیلی خصوصیات مثبت دارم واطرافیانم خیلی قبولم دارن اما فکرمیکنم تنهافرد روی کره زمین که قبولم نداره همسرم باشه واین مثل خوره منو ازدرون نابود میکنه. فکرمیکنم همسرم چون از بچگی کاراش ورفتارش مورد انتقادو سرزنش قرار میگرفته حالاهمون رفتارو باما داره ومیخواد به ما خوب بودنشو ثابت کنه .دلم میخوادکمکش کنم اما چون قبولم نداره هر حرفی رو ازطرف من مسخره میکنه واهمیت نمیده و این تاچند روز روی من تاثیر خیلی بدی میگذاره. باید شهامت پیداکنم. قبلا از خانواده خودش کمک میخواستم اما کار بدتر میشد والان همه عقب نشینی کردن و منم دیگه از شون نخواستم باهاش حرف بزنن. همسر من خودشو عاقل تر از همه دنیا میدونه و فکر میکنه این منم که این فکرو دارم ومیخوام باحرفام اینو بهش ثابت کنم. یکی از آرزوهام اینه که وقتی اون داد میزنه منم بتونم دادبزنم وخودمو رهاکنم تاسبک بشم واون ساکت بشه و قبول کنه که اشتباه کرده.

نظر کارشناسان:

-اینکه می بایست شهامت را در خود تقویت کنیم سر جای خودش مهم است اما می بایست از افرادیکه همسرتان قبول دارند نیز استفاده کنید، این افراد باید امانتدار و قابل اعتماد باشند، تا مطرح کردن موضوعات با آنها باعث مشکلات بیشتر نشود.

-وقتی که می ترسیم که حرفمان را بزنیم یا احساس گناه می کنیم، ناشی از دو طرحواره ایثار و اطاعت است. می خواهیم نظر دیگران را جلب کنیم چون  بدون نظر آنها هویت مستقلی  نداریم،  حس بدی داریم و تایید دیگران برایمان اهمیت زیادی دارد. این ها باعث می شود که ما در مقابل چیز هایی که از دیگران می خواهیم کوتاه بیاییم. پس حس غم، ترس، خشم سراغمان می آید. باید به خود و نیاز هایی که داریم توجه کنیم. شناخت نیاز ها قسمتی از خودآگاهی است.

-یکی از رفتارهای ناکارآمد این است که ما نتوانیم موضوعات شخصی و  خانوادگی را در بطن خانواده حل کنیم و مشکل وارد فضای خانواده های دو طرف شود، اعضای خانواده به علت حساسیتی که به ما  و یا فرزندان خود دارند  و یا بار هیجانی زیاد،  تصمیماتی بگیرند یا ما را در تنگنایی قرار دهند که تصمیماتی بگیریم که مناسب نباشند. اینکه از چه افرادی کمک بگیریم بسیار اهمیت دارد این افراد چه کسانی باشند،  وارد زندگی خصوصی ما نشوند، نظرات غیر کارشناسانه ندهند، بیشتر ما را در معرض خطر قرار ندهند.

– گاهی اوقات ما خودمان باعث می شویم که اطرافیان ما رفتار های نامناسبی را با ما داشته باشند، زمینه را خودمان فراهم می کنیم. به دو صورت:  بد رفتاری های پنهانی داریم که طرف مقابل به صورت آشکار نمی تواند به ما آن را گوشزد کند و کلافه می شود و لذا با ما بد رفتاری می کند. گاهی اوقات هم ما در معرض ارتباط با آدم هایی قرار می گیریم  که دچار طرحواره های استحقاق، بد گمانی و بی اعتمادی دارند. ما نمی توانیم از این افراد انتظار داشته باشیم که رفتار های مثبت داشته باشند، ما باید واکنش های خود را تغییر دهیم، آنها ناخودآگاه تغییراتی را در خود ایجاد می کنند.

مصوبات:

موارد زیر را شرکت کنندگان انجام دهند:

چه می شود که ما عصبانی می شویم؟ ریشه های عصبانیت خود را پیدا کنید…

چه کار کنیم که این عصبانیت کمتر اتفاق بیافتد؟ یا واکنش های ما شدید نباشد؟

در مقابل فردی که کسی عصبانی شده باید چه رفتاری داشته باشیم؟

نوشتن سوالات خودآگاهی در دفتر یادداشت و پاسخ به آن ها پس از فکر کردن کافی …

تماشای فیلم ارتباط موثر

تهیه فایل صوتی توسط کارشناسان

با افراد عصبانی که بعد از عصبانیت از رفتارشون پشیمون میشن و قول میدن تکرار نشه ولی بارها و بارها این قضیه تکرار میشه چه باید کرد؟

تفاوت صبر، تحمل، سکوت و پذیرش

معرفی کتاب

تهیه فیلم آموزشی ارتباط موثر