به نام خداوند یاری دهنده دل ها
جلسه ۲۰ آذر
جمله امروز: پذیرفتن اشتباهات شما را بزرگ می کند و آدم بهتری م شوید. هیچ چیز به اندازه پذیرفتن اشتباهات خودمان، خود آموز نیست.
کارشناسان: خانم ها رحیمی- فرهندی- آقایانی- میرنسب
در این جلسه در مورد اشتباهاتی که ممکن است مراقبین در هنگام مراقبت دچار شوند صحبت شد.
مراقبین از اشتباهاتی مانند عدم تقسیم کارها و بر عهده گرفتن کامل مسوولیت مراقبت از سالمند و اشتباه در تصمیم گیری در شرایط اضطراری اورژانسی، در کنار سالمند تمام مدت بودن و وابستگی روانی سالمند به حضور دیگران صحبت کردند.
و کارشناسان مثال هایی در این زمینه زدند:
خانم فرهندی: سالمندی که توانایی راه رفتن دارد را در حین مراقبت کردن(برای جلوگیری از زمین خوردن) باید تشویق کرد که راه برود ، نه اینکه به واکر و عصا وابسته شود.
در ادامه بحث، مراقبین از احساس گناه و احساس خشم که مراقبین پس از اشتباه کردن، دچار می شوند صحبت کردند.
علاوه بر این، از موقعیت های دیگری که موجب احساس خشم در آنها می شود نام بردند:
- وقتی سالمند با وجود ناتوانی، بین فرزندان فرق می گذارد
- وقتی سالمند، با دیدن اطرافیان و اقوام نزدیک گلایه می کند
- وقتی سالمند قدر نشناس است و تشکر نمی کند
- وقتی سالمند، روی حرف و تصمیماتش می ایستد و حرف دیگران را قبول نمی کند
سپس خانم آقایانی کارشناس سلامت روان در مورد اینکه، با احساس گناه و خشم خود چه برخوردی می کنند سوال پرسیدند و در مورد روش های درست و نادرست ابراز خشم گفتگو شد.
مراقبین جواب دادند:
- در مورد احساس گناه به خلوت خود می روند تا آرام شوند
- در هنگام خشم : با ناراحتی تذکر می دهند ( ولی می دانند که فایده ای در این تذکر نیست)
- صدای خود را کمی بلند می کنند( داد و بیداد کردن)
- وقتی نمی توانند سالمند را قانع کنند، برای پیشگیری از بحث سکوت می کنند
قهر کردن
صحبت کردن پس از آرام شدن
غر غر کردن و گریه کردن
نشان دادن ناراحتی ولی نه با پرخاشگری و بی احترامی از مثال های دیگری بود که بیان شد.
در جمع بندی کارشناسان گفتند برای پیشگیری از خشمگین شدن، شناخت خود و موقعیت هایی که باعث خشم ما می شود بسیار مهم است.
شرکت کنندگان در گفتگو با یکدیگر، در این باره گفتند احساس خستگی و گرسنگی، سو تفاهم ، موقعیت های عاطفی و اجتماعی مثل احساس عدم درک شدن توسط دیگران، فرق گذاشتن بین فرزندان می تواند موجب خشم شود.
شرکت کنندگان به این نتیجه رسیدند که قطعا می بایست در مورد موضوع صحبت کرد، اما زمان و نحوه صحبت کردن مهم است. صحبت کردن ممکن است موجب حل شدن مشکل نشود ولی با کنترل خشم از آسیب به خود و دیگران جلوگیری می کنیم.
نکات آموزشی:
- گاهی مراقبت بیش از حد به ضرر سالمند است چون باعث از دست رفتن توان جسمی و روحی و ایجاد وابستگی زیاد و از دست رفتن اعتماد به نفس و استقلال سالمند می شود.
- خشم یک هیجان است که همه ی ما تجربه ش میکنیم اما باید بتوانیم به صورت درست راهی برای ابرازش پیدا کنیم
- اگر خشم به صورت پرخاشگری ابراز شود ممکن است به خودیا دیگران آسیب بزنیم
- اگه هم فقط سکوت کنیم باز هم آسیب زا است، اگر به هر دلیلی سکوت کنیم و نتوانیم در مورد خشم صحبت کنیم اما در وجود خود هنوز عصبانی باشیم این سکوت باعث خشم نهفته میشود ، قهر کردن مثال دیگری از خشم نهفته است
- اگر سکوت کنیم و نتوانیم در مورد مسئله ای که باعث عصبانیت ما شده صحبت کنیم ممکن است دچار بیماری های روان تنی مثل سردرد کمردرد معده ، روده و…. شویم
- با تمرین و شناخت بهتر خود میتوتنیم خشم رو کنترل و مدیریت کنیم و نحوه جراتمندانه ابراز آن را یاد بگیریم
- اگر بدانیم چه موقعیت هایی باعث دلخوری و خشم ما میشود میتوانیم بیشتر مدیریت کنیم بنابراین خودشناسی اولین اصل در مدیریت واقعی خشم هست. یعنی بدانیم در چه موقعیت هایی کنترل خود رو از دست میدهیم و اینکه آیا این یک خشم واقعی است یا روحیات ما به شکلی است که زود عصبانی می شویم
- یکی از مهمترین مسایل تو لحظه خشم تسلط به خود و شناخت علایم عصبانیت است.
- در این لحظه احساس گرگرفتگی شدید میکنیم و گاها انقدر خشم بالاست که انگار از کنترل ما خارج است
- ما باید در آن لحظه به خود یه تنفس کوتاه دهیم. و خود را آرام کنیم. زیرا
- در زمانی که عصبانی هستیم نمیتوانیم گفتگوی موثری داشته باشیم، چون احساس و هیجان بیشتر از منطق و فکر عمل میکند.
- باید اجازه دهیم در خود و فرد مقابل این احساس فروکش کند کافی است، در آن لحظه یه نفس عمیق بکشید و بگویید الان عصبانی هستم و بهتر است بعدا راجع به این موضوع حرف بزنیم. قطعا بایستی زمانی که شرایط تحت کنترل است حرف بزنیم. حرف نزدن اوضاع را بدتر میکند ولی این صحبت کردن باید به نحوی باشد که موجب خشم دوباره نشود.
- در مواردی که شخصی که ما را عصبانی کرده درکی از موضوع ندارد، نمی تواند منطقی باشد، حرف ما و یا اشخاص دیگر را قبول نمی کند، از ما قدرت بیشتری دارد و غیره … شاید صحبت کردن اثری در فرد مقابل نگذارد ولی عصبانیت هم جز آسیب زدن به خود اثر دیگری ندارد. به عبارتی با کنترل خشم از خود و دیگران مراقبت می کنیم.
تمرین:
به موقعیت هایی که موجب عصبانیت خود می شود فکر کنید( ریشه های عصبانیت را پیدا کنید) و به واکنش هایی که تا به حال نشان می دادید توجه کنید. کدام درست و کدام نادرست بوده است.
سوال:
اگر شخصی که موجب عصبانیت ما شده، بحث و دعوا را ادامه می دهد و حاضر نیست به زمان دیگری موکول کند چه باید کرد؟
چه وقت هایی از دست خود عصبانی می شوید؟ وقتی از خود ناراحت و عصبانی هستیم چه کنیم؟ چطور خود را راحت تر ببخشیم؟
باید محل رو ترک کنیم، من اصلاً از دست خودم عصبانی نمیشم، چونکه خیلی گذشت میکنم موقع عصبانی بودنم احترام به مقابل روحفظ می کنم تا جایی که ان طرف من رو از کوره در بیارد جواب دانشکن می دهم وتا اخر دیگر با ان شخص دوستی یا ارتباط نمی گیرم این رفتار با دیگران هست ولی با مادرم خیلی با احترام وبا گذشت رفتار می کنم تا جایی که مادرم از م ناراحت نشه یا دلش نشکنه چون فکر می کنم اگاه به رفتارش نیست هفتاد سال اینجوری زندگی کرده عوض نمیشه واصلاح هم نمیشه، از طرف مقابل م بد از مدتی کوتا اگه مقصر باشم معذرت خواهی میکنم وپیش خدای خود م توبه می کنم
من تمام سعیمو میکنم که دیگران رو ناراحت نکنم تامجبور به عذرخواهی نباشم چون خیلی ازخودم عصبانی میشم سعی میکنم ازدید بقیه به قضایانگاه کنم ولی ازعذرخواهی ابایی ندارم واگه بدونم اشتباه کردم عذرخواهی میکنم
وچون این این موقعیت رودوست ندارم خیلی به حرفها ورفتارم دقت میکنم تامشکلی پیش نیاد
ازاطرافیانم تعجب میکنم که چطور راحت هرحرفی دلشون میخواد میزنن وکاری به احساس دیگران ندارن