اگر سالمند شما به اندازه کافی سلامت است با او روراست باشید، در خلوت بین خودتان و سالمند به او بگویید که رعایت نکردن چه عواقب وخیمی دارد.

بعضی افراد که در مراقبت از سالمندان دخالت مستقیم ندارند و تا به حال از سالمندی به صورت دائمی مراقبت نکرده اند، از اینکه رفتار های به نظر جزیی چه عواقبی دارد نا آگاهند.
لذا در هنگامی که سالمند حضور ندارد ، به آشنایان به صورت کاملا مسقیم و رو راست بگویید که کاری که شما انجام می دهید لطف به سالمند نیست بلکه خیانت در حق او و مراقبین اصلی است . چونکه سلامت سالمند را به خطر می اندازد، عمر با کفایت او را کوتاه می کند و مراقبین اصلی را هم دچار گرفتاری می کند.

اگر سالمند شما دچار بیماریهای اختلال حافظه است و از رفتار خود آگاهی ندارد، با آشنایان باز هم رو راست صحبت کنید، به آنها بگویید مدیریت امور سالمند با شماست و بهتر است با ندانم کاری بر مشکلات شما اضافه نکنند.

ناراحت شدن چند نفر بهتر از آن است که خودتان و سالمندتان را به خطر بیاندازید.

اگر این افراد از مراقبین هستند و به شما در مراقبت کمک می کنند، بهتر است تصمیمی جمعی بگیرید. با هم قرارهایی بگذارید که چه به سالمند بدهید و چه ندهید و یا در مورد این امور چه کسی تصمیم بگیرد.

و نهایت اینکه با همه توصیه های ما، عاقبت هر کسی دست خودش است. سالمند اختیار خودش را دارد. شما نمی توانید او را مجبور به هیچ کاری کنید. اگر هوشیار است، دچار آلزایمر و یا بیماریهای مشابه نیست، و قدرت تصمیم گیری دارد و درست و غلط را از هم تشخیص می دهد

اگر سالمند شما وخامت حال دارد و روز های پایانی آخر عمر خود را سپری می کند، سخت نگیرید و فقط توصیه های پزشک را رعایت کنید.